Ben,herkes kadar hiç kimseyim senin için
Sen,hiç kimse kadar herkes

Senden geçemeyen aklım, kendinden geçti Kendime gelemiyorum senden

Denedim.Meyletsin diye gönlüm başka yere Düşsün diye gündemimden adın Yıkılsın diye, dört başı mamur ümitsiz umutlarım.Yanıldım.Yanmışken oysa, tekrar nasıl yanardım

Dil’de sûz, yolda iz.Nere gitsem bir başıma sonu çıkmaz

Dönüp durunca kendi etrafımda,döndüm ve olmadığın halde geldim İçimde bir kız çocuğu ağlıyor terkettiğim,cam fanuslar yıkılıyor sanki beynimin boşluğunda Neresinden tutsam kalbimin ellerim kesiliyor.Aşkın yaşıyor, kalbim kan kayıplarında Aranıyor

Aşktan ölmekten daha çok acı verir aşkı öldürmek“En leylim gecede ölesin tutmuş”sa,her gece leylim bana,her gece Leyla’yım sensiz

Bir peri değilim,kuş da değilim kanatlarım yok Ki olsa kırık dökük kalırdım İnsanım altı üstü Her yerim hasret Hasretin kördüğümdür hayatıma dolanan

Oysa ben,vaktimi gözlerinden bahsetmekle geçirmek istiyordum Hani o bakınca,varlığımın anatomisini ayaklarının altına seren;sen bilmeden, ağlamaklı bir sevincin hücrelerime kadar sokulduğu gözlerinden

Gamzene başkası dokunuyorsa,nereden bileceksin, gülüşüne bin gülüşü feda edeceğimi

aski yunus risalesi