Konu: Bir Sevdadır EyLüL

Size ilk defa bir kıza açılışımı anlattım mı ? Anlatayım.

Sene bin dokuz yüz çift sıfır, 6 yaşında boynunda suluğu sırtın da sırt çantası beslembesi olan bir ilk okul birinci sınıf öğrencisi çocuğum bize çiçek ol derler çiçek olurduk o zamanlar.

Artık okul açılalı 2-3 ay olmuş arkadaşlıklar kurulmuş, gruplaşmalar o zamandan başlamış herkesin bir derdi var (kimin suluğu daha güzel, kimin silgisi da güzel kokuyor gibi dertler) benim ki de Yağmur sınıfın en güzel kızı Sarışın, Mavi gözlü, Zeki bir kız çocuğu.

Bende sınıfın en muzur, en çok sağa sola koşuşturan sürekli kavga eden sevimli velediyim. Artık Yagmur konuşmam gerektiğini düşünüyorum kafaya koydum ilk fırsatta yanına gittim arkadaşları var yanında müsade edin bakıyım gibisinden bir cümle kurmuş olmam lazım ki kızlar kalkıp gitti. Atatürk büstü, ben ve yagmur baş başa kaldık. Kızın o mükemmel gözleri bana bakıyorken o cesaretim bi anlığına kaybolmuş olsa da bi anlık gelen cahil cesaretimle yapıştırdım "Seni seviyorum Yagmur yagmur 404 Not Found, Blue Screen neyse kızın sistemi yerine geldi yutkundu ve o mükemmel kelimeler ağzından dökülmeye başladı. "Seni babama söyleyeceğim EndeRRRRRRRRRRRR " hani Cem Yılmaz diyor ya içe doğru sıçmak nedir asker de öğrendim. Cem abi ben 6 yaşında öğrendim o duyguyu sen hayırdır? Neyse, ben ertesi gün sabahtan başladım anneme karşı bütün kozlarımı kullanmaya. Anne karnım ağrıyor bugün okula gitmeyim? Olmaz! Anne dişim ağrıyor bugün okula gitmeyim? OLMAZZZ! Neyse gittim okula çantamı sınıfa bıraktım 2 Ders n yagmur nca mis kokan tuvalette saklandım, evet tuvalette saklandım. Sonra arkadaşlara sordum tabi Behiyenin babası geldi mi? diye gelmemiş, ondan sonra bir daha Yagmur a seni seviyorum diyemedim tabi..

Merhaba, uzun zaman oldu görüşmeyeli değil mi ? Sanırım uykumdan uyanmamı sağlayacak şey içine yeniden işlemeye başlamış, öyle değil mi ?”

Bu onun sesiydi, yeniden benimle birlikteydi ve uzun bir süre boyunca gitmeyeceğini düşünüyordu zaten fazla bile uyumuştu ve bu uyku ona fazlasıyla yeterdi.. Gerçekten de uzun zamandır hissetmiyordum onu.. Böyle aniden gelmelerine de alışık olmamam varlığını hissettirdiği zamanlarda daha da mutlu olmamı sağlıyordu. İçinizde sizinle dertleşip konuşan minik bir tanrıçanın olması böyle bir şeydir. Yokluğunda susar kalırsınız, geri geldiğinde ise içinizde rengarenk çiçekler açar ve bu sadece içinizle kalmaz dışınıza da yansır.. Gelir gelmez de konuşmaya başlamıştı bile, e tabii hiç susmazdı ki zaten benle olduğu zamanlarda..

”Hey sen ! Ne tür bir karmaşaya girmişsen, atlatmana yardım etsem dahi toparlaması uzun sürecek bunu bilmen gerek. Ayrıca, bunca kırgınlık da neyin nesi yoksa sen yeniden…?? ”

Evet, birazcık hatırladım diyelim ama o biraz bende ”biraz” etki bırakmıyor biliyorsun.

”Yanına gelmemi sağlayan şey bu sefer farklı hisler o zaman sanırım, uykusuz kalsam senin içinde benim için de uzun bir süre daha iyi olacak gibi”

Her zaman olduğu gibi yine haklıydı da.. Çünkü iç DUNYAMIN lideri oydu ve o olmadığında her şey, her his ve düşünce içimde cirit atıyordu, tek başıma toplamaya çalıştığımdaysa başaramıyordum…





Ama yeniden buradaydı ya o bana yeterdi ve şimdi her şeyi yerine yerleştirip yeniden güçlü hissetme zamanıydı, benim en büyük dostum, sırdaşım İçimdeki Tanrıçam, hoş geldin iyi ki geldin…

Eskiden bir hikayem vardı, uzun uzun yazmayı planladığım. Bir gencin imkansız aşkının peşinden gidişi kilometrelerce yol, onca zaman, umut ve bekleyişten sonra, bir anlığına da olsa mutlu olma hevesiyle yanıp tutuşan ve sonunda sevdiği kıza ulaşıp, sonsuza kadar mutlu yaşayan, bir gencin hikayesi. Ama ne yaptıysam, sonunu mutlu bitiremedim. 10 yıl karşılıksız sevip, uğruna ne zorluklara katlandığı, imkansızları başardığı, onu kaybetmemek için, seviyorum bile diyemediği, en ummadığı anda aşkına karşılık bulup, mutluluğu doruğunda yaşarken bitirmeliydim bu öyküyü, daha fazla uzatmadan sona bağlamalıydım ki; bir anlık kararsızlık ile sildim attım onca yılı, emeği, sevgiyi.

Geriye ne kaldı peki; HİÇ !! Koca bir pişmanlık, alkol!! ve sigara, ya sonra yine pişmanlık, yine alkol ve sigara!!Daha fazla göz yaşı, karamsarlık ve düşsel dünyaya geçiş. Var olmayanı görme, olmayan kişiler ile uzun ve koyu sohbetler, rüzgara karşı koyamayıp sallanan perdelerden korkmalar, küllükte yanan iki sigarayı da unutup, yenisini yakmalar, delilik.


Eski bir resme bakıp, uykusuzluktan morarmış gözler ve kuruluktan çatlamış dudaklarla, sigaranın boğduğu nefesinin izin verdiği ölçüde seni seviyorum demeler, kuruyan dudaklara biraz daha alkol. Günlerdir bozulmamış, çünkü ne zamandır kullanılmamış, yatağın ucunda çıplak zeminde koca bir baş ağrısıyla uyanış. Elindeki alkolün, bir kısmı resmin üzerine dökülmüş, senin o resmi deli!! gibi kurtarmaya çalışmaya çalışan, sanki onu geri getirecekmiş gibi çaresizce çırpınan bedenin.

Yalnızlık...Her kapı. telefon çaldığında ''o'' olmadığını bildiğin halde, o diye koşarak açman, gelen kişinin sana acıyarak bakmasının ardından yok bir şeyım diye çıkışman ve tekrar anlaman, evet yok bir şeyin Kadere, kendine ağız dolusu küfür etmen, yüzünde aptal bir tebessüm ile'' o burada olsa ne de kızardı küfür etmeme diyerek yine hatırlaman, ve yine aynı oda, aynı alkol, aynı sigara ve aynı müzik... O da özlüyormuş benim bir tanem, o da üşüyormuş ben olmayınca, öyle yazıyor son mektubunda...


Bu benim 1 sene önce ki halim, acı ama gerçek. Artık fazla takmıyorum. Alışmaktan ziyade kabullendim artık. Sevdim, çok sevdim. Yıllarca sırf yanında olabileyim diye arkadaşı oldum. Ama artık dayanılmaz hale geldiğinde duygular ve yanında birini göreceğim gerçeğini de iyice anlayınca, açıldım ve gerisi teferruat, dünyanın en mutlu çifti olduk. Araya yollar girdi, uzun yollar. Çok defa yanına gittim, lakin tamamen kendi aptallığım yüzünden hayatımın en büyük ve tek aşkını kendi ellerim ile kendimden uzaklaştırdım. Neden mi? Başka biri için. Hatta o başka biriyle nişanlandım, sonra terk edildim!!!. Hak ettim ben bunu, şimdi 'o''nun hayatında başka biri varmış, üzülmedim, aksine sevindim, ''o''nun mutlu olmasına sevindim. ''O'' nu ilk gördüğüm andan beri yazıyorum işte, yazmaya da devam edeceğim.

En son ne zaman kalemi elinize aldınız ve bir şeyler karaladınız? Bir masanın başında en son ne zaman yazmayı düşünürken yalnız başınıza bir odada, önünüzdeki sarıya çalmış sayfalara bakındınız? Yanınızdaki pencerenizden hayat akıp gidiyorken siz sadece, öylesine boş gözlerle en son ne zaman seyrettiğiniz bu dünyayı? Kaleminiz hala elinizde ne zaman uyuyakaldınız ağır yorgunluğun pençesinde? Ben demiyorum kuşlar konuşuyor bahçenizdeki ağaçlardan, en son ne zaman diyorlar, en son ne zaman bize kulak kesildiğiniz? Ağaçlar bir yeşerir bir solarken, güneş bir batar bir doğarken ne zaman çektiniz ciğerlerinize tertemiz havayı dolu dolu ve yaşıyorum ulan yaşıyorum dediniz? Yazmak yaşamaya mukabil, en son ne zaman yazdıkça yazdınız ve yazdıkça yaşadınız işte bu anı her haliyle? Bir ulak saldım geçmişe ve hele ki geleceğe, bağırıyorum mürekkepten harflerin o esrarengiz gücüyle, en son ne zaman diyebildiğiniz bunu? Çocukken koşuşturduğunuz sokaklarda yürürken ağır ağır ve hatıralarla dolu evleri izlerken yorgun gözlerinizle, ne zaman durup da baktınız geçmişe olduğunuz yerden? Yazmakla başladıysa her şey ve yazmakla devam edecekse şayet, unutulmayacaklara en son ne zaman el ettiniz bir dost selamıyla?
Bir kitabı açıp da hayatınızın değişeceğine inandığınız zamanlarda, ben de değiştireceğim ve yazacağım dünyayı derken en son ne zaman damarlarınızdaki kan delicesine aktı? Saçmalık bu neden yazıyorum, neden yazıyoruz ya da nedenlerle dolu bu hayata neden ben, neden kalemim dediğiniz vakit bile ne zaman vazgeçmediniz bildiğinizden? Bir mum gibi bitiyorum, eriyorum yavaş yavaş fakat ışığım yeter, durduğum yerden doğuşum yeter diye en son ne zaman dediniz?
Ben de bunları yazarken soruyorum kendi kendime en son ne zaman diye, devamı gelmiyor. Ama ısrarla sormaya da devam edeceğim çünkü yazdıkça yaşıyorum, yazdıkça kendimi buluyorum. Çünkü ardımda bıraktıklarım sırtımda koca bir yük, önümde ise upuzun bir yol var. Ben bir yolcuyum, aşmam gereken yollar, dağlar, denizler var. Soruyorum o yüzden bir kez daha: En son ne zaman yazdınız boş bir kağıda kendinizi ıslak harflerle?

Fotograflar Siyah Beyaz iken Hayat Daha Renkli idi.

Uçmak İstiyorsan, Seni Aşağı Çeken Her Şeyi Bırak.

Kötülerin ŞerrindeN ^^ ALLAH^^`a Sığınıyoruz . İyilerin İyilerin Şerrinden ^^ALKOL^^

Sen Benim Biricik Sevdamsın

Adımız Kadar Bildiğimiz şarkıları unutmuşuz Onumu Unutmayacağiz

İnsanların, gerçekten ne düşündüklerini öğrenmek için söylediklerinden çok, yaptıklarına dikkat edin