Konu: M€hL€ban

Yağmuru çağırmak için güzelleşebildiğimiz kadar güzelleştik o gece.
camdan içeri girmeye çalışırken o loş ışığa ulaşabilecek hıza sabitleyip kanatlarını,
hızı olduğundan daha hızlı,
kanadı olduğundan daha hafif,
olduğundan daha kuş, sonra;
bir sarsıntı ile cama çarpıp yere düşen bir kuş oldu bütün güzellemeler.

sersemledik,
kendimize geldik ve yönünü şaşırmış bir kuş olduk hep birlikte.
o gün öğrendim. bir kuş cama çarpıyor ise o ev süleyman kokar imiş.

"kalbinizi kuşatmaya geldim"
demiyorum.
çünkü çoktan bu yana kâbil gibi,
herat gibi kuşanmış kalpleriniz var,
biliyorum.

Şu dar göğsümün kazasından çıkmaya çalışıyorum.
Sonsuz genişliklerin sırrı iki dudağının arasında saklı.
Bir kelâm söyle ne olur!
Her hecenin tınısında duymak istiyorum.
Rüzgarlar savursun beni,
yağmurların hepsi alnıma düşsün,
taşların hepsi göğsüme düşsün.
Senin ayaklarını öpen kocaman bir dağ olayım.
Çöller savrulsun,
dağlar aradan çekilsin,
yokuşlar ve inişler bitsin ki yürüdüğün yollara toz olayım.

..

Red-edene |Yazıklar olsun.

Dedim: Gamını çekiyorum…
Dedi: Gamın geçer.

Dedim: Ay ol, doğ bana…
Dedi: Dur bakalım.

Dedim: Şefkatlilerden vefa nedir, öğren.
Dedi: Güzellerde vefa olur nadiren.

Dedim: Gözlerimi hayaline kapadım.
Dedi: Hırsızdır, başka yoldan gelir.

Dedim: Zülüflerin kokusu etti beni derbeder.
Dedi: Bir bilsen, o sana rehber olur gelir.

Dedim: Seher yelinin havası ne hoş!
Dedi: Sevgiliden gelen meltem ne hoş!

Dedim: Tatlı dudağının arzusu öldürdü beni.
Dedi: Sen kul ol hele, o kulunu gözetir gelir.

Dedim: Merhametli gönlünde barış niyeti ne zaman?
Dedi: Kimseye söyleme sen; nasıl olsa vakti gelir.

Dedim: Gördün mü, eğlence vakti geçti gitti?
Dedi: Sus Hafız, üzüntünün de sonu gelir!

Dedim: Senin kederini taşıyorum…
Dedi: Kederin, hüznün bitecek elbet.

Dedim: Benim ay’ım, dolunayım ol…
Dedi: Elimden gelirse.

Dedim: Sevenlerden vefa öğren.
Dedi: Az beklenir güzellerden vefa.

Dedim: Hayâline nazar yolunu kapatıyorum.
Dedi: Hayâlim gece yolcusudur, diğer yoldan gelir senin aklına.

Dedim: Senin zülfün kokusu beni âlemin gümrahı etti.
Dedi: Eğer bilince erersen, o sana kılavuz olur.

Dedim: Ne güzel sabah esintilerinden gelen hava.
Dedi: Ne mutlu dilberin mahallesinden gelen esintiye, rüzgara

Dedim: Lâl dudaklarını tatmak arzusu öldürdü bizi.
Dedi: Kulluk yap, kölelik yap, o kullarını sevenlerdendir.

"yerini yitiren, yeniden yerleşemez.." diyorlar...
duymadın mı?

Bana bak, senin bakışın bana yuva oluyor.
Ey aydınlık! sabahı gülümse bu upuzun gecenin ardından.
Senin gülüşünün her mucizesi beni kendime bigane yapıyor.
Ey huzurun mavisi! Benim kurumuş çölüme yağmur ol.
Seher vakti, bahçem ağaçlarım sana yuva yapacak.
Ey peyderpey mutluluğum! Yemyeşil ovalarıma yağmur ol.
Beni mest-u harab eyle, senin harabın beni viran ediyor.
Sen kıvılcım ol bütün siirimi ateşe ver, yak.
Ben, kadim bir aşkı efsaneye dönüştüren bir ses, bir nevayım.
Perişan ol, o fırtınalı gecelerden de daha perişan.
Meltem, benim viran şehrimden saçlarına tarak yapacak

...

..

ای عشق از آتش اصل و نسب داری

از تیره ی دودی ، از دودمان باد

آب از تو توفان شد ، خاک از تو خاکستر

از بوی تو آتش ، در جان باد افتاد

هر قصر بی شیرین ، چون بیستون ویران

هر کوه بی فرهاد ، کاهی به دست باد

هفتاد پشت ما از نسل غم بودند

ارث پدر ما را ، اندوه مادرزاد

از خاک ما در باد ، بوی تو می آید

تنها تو می مانی ، ما می رویم از یاد

Yine kehkeşânlara kaçarak mı özleteceksin kendini


Sendedir bu boz bulanık sellere kapılan ömrümün mihrap ve minberi.

Selâlar benim için okunuyor artık.
Her seher vakti gözyaşım seccademde buğulanıyor,
ama ne sesin geliyor uzaklardan,
ne de nefesin..

..
..

Sözlerin bana Züleyhâ,
Ateşlerde İbrahim’im,

Gözlerin bana derya,
Sancılar içinde Meryem’im,

Bakışın bana İsa,
Yaralar içinde Eyyub’um,

Hasretin bana şifa,
Ölüler içinde bir ölüyüm,

Ellerin bana musalla..

Geceye dönerken vakit, kıymeti sevmenin Allah katındadır diyorum...
Ve bir dua bırakıyorum, her gece gibi üstünü aşkla örten...
Yürek emanetim...
Emanetleri kaybolmayan Allah'a emanetsin...